Богдан Петецкий: Sola z Nieba Polnocnego

Opuscil glowe i oslupial. Jakies szescdziesiat metrow przed nim, w samym srodku polany, wyrosl czwarty bunkier. Tak samo, jak tamte, mial bialoszare sciany, pozbawione okien i w ogole jakichkolwiek otworow. Tyle, ze jego powierzchnia lsnila jak szklo. A poza tym Jarek nie widzial w zyciu bunkra, ktory by mial ksztalt lekko splaszczonego jaja o obwodzie co najmniej trzydziestu metrow w najszerszym miejscu. Malo tego. Wodzac nieprzytomnym wzrokiem po tajemniczej budowli chlopiec odkryl nagle, ze…