Анджей Сапковский: Sezon burz

Oto nowy Sapkowski i nowy Wiedzmin. Mistrz polskiej fantastyki znowu zaskakuje. «Sezon burz» nie opowiada bowiem o mlodzienczych latach bialowlosego zabojcy potworow ani o jego losach po smierci/niesmierci konczacej ostatni tom sagi.

«Nigdy nie mow nigdy!» W powiesci pojawiaja sie osoby doskonale czytelnikom znane, jak wierny druh Geralta — bard i poeta Jaskier — oraz jego ukochana, zwodnicza czarodziejka Yennefer, ale na scene wkraczaja tez doslownie i w przenosni postaci z zupelnie innych bajek. Ludzie, nieludzie i magiczna sztuka wyhodowane bestie. Opowiesc zaczyna sie wedle regul gatunku: od trzesienia ziemi, a potem napiecie rosnie. Wiedzmin stacza mordercza walke z drapieznikiem, ktory zyje tylko po to, zeby zabijac, wdaje sie w bojke z roslymi, niezbyt sympatycznymi strazniczkami miejskimi, staje przed sadem, traci swe slynne miecze i przezywa burzliwy romans z rudowlosa pieknoscia, zwana Koral. A w tle tocza sie krolewskie i czarodziejskie intrygi. Pobrzmiewaja pioruny i szaleja burze. I tak przez 404 strony porywajacej lektury.

«Wiedzmin. Sezon Burz» to w wiedzminskiej historii rzecz osobna, nie prapoczatek i nie kontynuacja. Jak pisze Autor: «Opowiesc trwa. Historia nie konczy sie nigdy…»