Станислав Лем: Cyberiada

W tworczosci Lema jest to ksiazka najbardziej filozofujaca, a co za tym idzie — uniwersalna. Jest w niej skondensowany caly geniusz tego autora. Bawi sie on w „Cyberiadzie” nie tylko jezykiem, forma przekazu czy konstrukcja tresci, ale przede wszystkim rozprawia sie w sposob bezwzgledny z ideologicznymi i biologicznymi podwalinami funkcjonowania czlowieka i spoleczenstwa. Jesli za kilkadziesiat lat ktos bedzie mowil i czytal o tym autorze, to przypuszczam, ze ze wzgledu na „Cyberiade”.

Opowiesci „Cybieriady” to oryginalny stop basni, fantastyki, materii „naukowo-technicznej” i pierwiastka filozoficznego. Swiat przedstawiony tu przez Lema zamieszkuja istoty bedace produktem nie natury i jej swoistych prawidel, ale projektowania i perfekcyjnego konstruktorstwa. Ludzie sa dla robotow stworami budzacymi zgroze. W miejsce naturalnego rozrodu zjawia sie inzynieria, ktorej mistrzami sa dwaj bohaterowie ksiazki, wiecznie ze soba rywalizujacy — Trurl i Klapaucjusz.